Miari Despina's blog

Τα 20 πρώτα  βιβλία είναι: Ποιήματα , Κ.Π. Καβάφης: 97* Η δίκη , Φραντς Κάφκα: 87 Έγκλημα και Τιμωρία , Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: 85 Αναζητώντας το χαμένο χρόνο , Μάρσελ Προυστ: 58 Οδύσσεια , Όμηρος: 54 Η μεταμόρφωση , Φραντς Κάφκα: 52 Ιλιάδα , Όμηρος: 50 Ο ηλίθιος , Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: 37 Οδυσσέας , Τζαίμς Τζόυς: 49 Οιδίπους Τύραννος , Σοφοκλής: 43 Άμλετ , Ουίλιαμ Σαίξπηρ: 42 Μόμπυ Ντικ , Χέρμαν Μέλβιλ: 40 Δον Κιχώτης , Μιγκέλ ντε Θερβάντες: 40 Η καρδιά του σκότους , Τζόζεφ Κόνραντ: 40 Μεγάλες προσδοκίες , Κάρολος Ντίκενς: 39 Το κιβώτιο , Άρης Αλεξάνδρου: 38 Μαντάμ Μποβαρύ , Γκυστάβ Φλωμπέρ: 37 Ο φύλακας στη σίκαλη , Τζ. Ντ. Σάλιντζερ: 36 Οι άθλιοι , Βίκτωρ Ουγκό: 35 Οι δαιμονισμένοι , Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: 32 * Ο βαθμός που συγκεντρώνει κάθε βιβλίο Σε επόμενη ανάρτηση θα ακολουθήσει και η λίστα με τα 100 καλύτερα βιβλία όλων των εποχών, σύμφωνα με 100 Ευρωπαίους συγγραφείς. Σας εύχομαι μια καλή βιβλιοθήκη! Πηγή :  laternative.blogspot.gr

Σύμφωνα με το μεγάλο Ινδό ηγέτη, Μαχάτμα Γκάντι, τα παρακάτω συνιστούν τα 7 αμαρτήματα της κοινωνίας. Στην κοινωνία που αυτός οραματίστηκε οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν: 1. Πλούτο χωρίς μόχθο 2. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα 3. Εμπόριο χωρίς ήθος 4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα 5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά 6. Λατρεία χωρίς θυσία 7. Πολιτική χωρίς αρχές

Το στρες στην εργασία Όλοι μπορούν να αντιληφθούν, ότι το στρες ήταν πάντα λίγο ή πολύ συνυφασμένο με την εργασία. Αυτό που δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο είναι ότι το στρες δεν είναι συνυφασμένο μόνο με την εργασία, αλλά με όλους τους τομείς της ζωή μας. Το  υπαρξιακό άγχος  είναι εκείνο που μας ωθεί να εξελιχτούμε και μας κινητοποιεί, ενώ το δυσλειτουργικό άγχος είναι εκείνο που μας καθηλώνει.  Το εργασιακό στρες υποδηλώνει την ύπαρξη μιας προβληματικής σχέσης μεταξύ του ατόμου και του εργασιακού περιβάλλοντος. Εμφανίζεται από τη στιγμή που το άτομο αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς σε αυτό που του ζητείται να φέρει εις πέρας ή να αντιμετωπίσει τις απειλές προς την υγεία του. Όμως, δεν δημιουργείται μόνο εξαιτίας του περιβάλλοντος, αλλά είναι μια  δυναμική αλληλεπίδραση ανάμεσα στην προσωπικότητα του ατόμου και το εργασιακό περιβάλλον . Έτσι, δεν αντιδρούν όλοι με τον ίδιο τρόπο σε μια ίδια κατάσταση: κάποιος μπορεί να λυπηθεί με μια παρατήρηση το

Τα παιδιά μαθαίνουν αυτά που βιώνουν. Αν ένα παιδί... Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική: Μαθαίνει να κατακρίνει Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα: Μαθαίνει να καυγαδίζει Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία: Μαθαίνει να είναι ντροπαλό Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή: Μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση: Μαθαίνει να είναι υπομονετικό Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο: Μαθαίνει να εκτιμάει Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη: Μαθαίνει να είναι δίκαιο Αν ένα παιδί ζει μέσα στην αποδοχή,  Μαθαίνει να αγαπάει Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια: Μαθαίνει να έχει πίστη στον εαυτό του και στους άλλους Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία: Μαθαίνει να εκτιμάει Αν ένα παιδί ζει μέσα στην φιλία: Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο R. Russel

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό με  πέντε φυσικά συναισθήματα : φόβο, θλίψη, θυμό, ζήλια κι αγάπη. Προτού καν γίνει κανείς έξι χρονών, όλα τα παραπάνω φυσικά συναισθήματα έχουν μετατραπεί σε αφύσικα! Πως; Με την εκπαίδευση που δεχόμαστε , ως παιδιά συνεχώς κι επίμονα απ’ όλους τους αποδεκτούς φορείς κοινωνικοποίησης (γονείς, συγγενείς, δασκάλους, κ.λ.π.),  ότι  η εκδήλωση των φυσικών συναισθημάτων δεν είναι ούτε αρεστή, ούτε επιτρεπτή σε ένα πλαίσιο στο οποίο χρειάζεσαι να είσαι αρεστός για να επιβιώσεις ψυχικά και σωματικά. Οι άνθρωποι έχουν μόνο  δύο φυσικούς φόβους : την πτώση από μεγάλο ύψος, και τους ξαφνικούς δυνατούς θορύβους. Αν ανεβάσουμε ένα μικρό παιδί σε μια ψηλή εξέδρα – οποιοδήποτε παιδί- δεν θα κατέβει, γιατί διαθέτει έναν έμφυτο φόβο για το ύψος. Όσον «θαρραλέος» κι αν πιστεύω ότι είμαι, αν κάποιος πυροβολήσει πίσω μου, θα εκπλαγείτε με την ταχύτητα που θα σκύψω… Αυτές είναι οι φυσικές φοβίες: του ύψους και των δυνατών θορύβων. Μας έχουν δοθε

Εσείς οί νέοι άνθρωποι των εποχών πού έρχονται Καί της καινούργιας χαραυγής πάνω στίς πολιτείες Πού δέ χτίστηκαν ακόμα, καί σεις Πού δέ γεννηθήκατε, ακούστε τώρα Τη φωνή τη δική μου, πού πέθανα Όχι δοξασμένα. ‘Αλλά Σάν τόν αγρότη πού δέν όργωσε τό χωράφι του Καί τόν χτίστη πού ξετσίπωτα τό ‘βαλε στά πόδια Σάν είδε την τρύπια στέγη, Έτσι κ’ εγώ, Δέ βάδισα μέ τήν εποχή μου, ξόδεψα τίς μέρες μου, Καί τώρα πρέπει νά σας παρακαλέσω Νά πείτε εσείς αυτά πού δέν ειπώθηκαν, Νά κάνετε αυτά πού δέν έγιναν, καί μένα Γρήγορα νά μέ ξεχάσετε, σας παρακαλώ, Γιά νά μήν παρασύρει καί σας Τό δικό μου κακό παράδειγμα. Αχ, γιατί κάθισα στων στείρων τό τραπέζι Τρώγοντας τό φαΐ Πού αυτοί δέν ετοίμασαν; Αχ, γιατί ξόδεψα τά καλύτερα μου λόγια Στη δική τους Άσκοπη κουβέντα. Έξω όμως Διάβαιναν οι άδίδαχτοι Διψασμένοι νά μάθουν. Αχ, γιατί Τά τραγούδια μου δέν υψώνονται στά μέρη εκείνα Πού θρέφουν τίς πολιτείες, εκεi Πού ναυπηγούνται τά καράβια; Γιατί δέν υψώνονται Απ’

Στις ώρες αυτές τις δύσκολες,ακούω πολλούς που με ρωτάνε, " Γιατί απεργείς, γιατί μόνο οι εκπαιδευτικοί απολύεστε, τόσος κόσμος είναι άνεργος "  Αυτό τι σημαίνει? αυτό δικαιολογεί δηλαδή μια στάση απάθειας... τι πρέπει να κάνουμε, να αφεθούμε όλοι να ριχτούμε και να βράσουμε στο ίδιο καζάνι της ανεργίας και της ανέχειας....να μην προσπαθήσουμε γι'αυτό , να μην αγωνιστούμε.. ΟΛΟΙ ομως ... Ακομη κ αν δεν ήρθε η σειρά η δική μας!!! Μου ρχεται στο μυαλό , το κείμενο του Χαριτόπουλου από ένα βιβλίο (ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ) που μου έδωσε ο συνάδελφος Γ.Σύρπας , που μιλάει για την ανεργία κάπως έτσι: " Η ανεργία είναι βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας. Όπως γράφει και ο Καρούζος: Μην του μιλάτε είναι άνεργος, τα χέρια στις τσέπες του  σαν δυο χειροβομβίδες. Η ανεργία είναι η σύγχρονη αμαρτία. Η ίδια η κοινωνία που την προκαλεί, την καταδικάζει, προκειμένου να αποσιωπήσει τις ευθύνες της. Οι πραγματικοί υπεύθυνοι έχουν

Ένα βιντεάκι που σε συγκλονίζει από εκεί που δεν το περιμένεις. " Ένας εργαζόμενος άνδρας ετοιμάζεται  και πηγαίνει να εργαστεί. Σε ένα κόσμο, όπου η έννοια του ανθρώπινου δυναμικού και της εξουσίας έχει ληφθεί σε ένα άλλο επίπεδο. Στον σύγχρονο αυτό  κόσμο, ένας εργαζόμενος άντρας ξυπνάει , ξυρίζεται, ντύνεται και παίρνει το πρωινό του. Ένας άγνωστος άνδρας κρατάει τον  καθρέφτη του. Τρεις άνθρωποι κάνουν την καρέκλα και το τραπέζι του. Μια γυναίκα στέκεται, στην πόρτα, λειτουργεί ως κρεμάστρα του... Σε ένα σηματοδότη υπάρχουν δύο άνδρες που κρέμονται και λειτουργούν ως φανάρια..." Σκηνοθεσία: Santiago Grasso Συγγραφέας: Patricio Plaza (ιδέα) Μέσα σε έξι λεπτά μαθαίνουμε απ αυτό το βιντεάκι για την εξουσία πως είναι παντού. Πως δεν είναι απλώς μια συγκεκριμένη δύναμη που κατέχουν μερικοί αλλά μια πολυσύνθετη κατάσταση που δημιουργείται εντός μιας συγκεκριμένης κοινωνίας. Η εξουσία έρχεται από αμέτρητα σημεία σ ένα παιχνίδι άνισων κ

Αμφιλεγόμενο, πολυσυζητημένο, πολύπλοκα αποκαλυπτικό, απλοποιημένο αλλά όχι απλό το ερωτηματολόγιο  των 37 περίπου ερωτήσεων γνωστό ως ερωτηματολόγιο του Προυστ χρησιμοποιείται εδώ και 120 περίπου χρόνια με αρκετές διαφοροποιήσεις "α λα καρτ" και προκαλεί αμείωτο ενδιαφέρον. Αποδίδεται στον συγγραφέα του περίφημου "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" Μαρσέλ Προυστ , αν και η έρευνα καταλήγει ότι ο Προυστ απλώς απάντησε σ' αυτό. Αρέσει, διαβάζεται (κρυφά απ' όσους το κριτικάρουν) είναι μόδα, έχει κοφτό τέμπο και σίγουρα αναδεικνύει κρυμμένο χιούμορ και ενδιαφέρουσες πλευρές της καθημερινότητάς (μας, σας). Και συμβάλλει στο να αλληλο-γνωριστούν καλύτερα οι άνθρωποι... Σε ότι αφορά τις απαντήσεις λέγεται και γράφεται ότι υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία βρίσκεται ένα αγγλικό λεύκωμα με τίτλο Confessions. An Album to Record Thoughts, Feelings &c., που ανήκε στην Aντουανέτ Φωρ φίλη του Προυστ δημοσίευσε ο γιός της Αντρέ Μπερζ  και τις χρονολογεί γύρω στα