Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2014

Τα παιδιά μας αντιγράφουν ...

Εικόνα
Ο φιλόσοφος Διογένης συνάντησε μια μέρα στο δρόμο ένα μικρό παιδί με τον παιδαγωγό του. Το παιδί πήρε τότε μια πέτρα και την πέταξε εναντίον του Διογένη, δείχνοντας έτσι ότι ήταν  κακοαναθρεμμένο. Και ο φιλόσοφος, αντί να μαλώσει τον μικρό, έδωσε ένα χαστούκι στον παιδαγωγό, θέλοντας να αποδείξει μ' αυτό, ότι εκείνος έφταιγε και όχι το παιδί.  Οι γονείς αποτελούν αναμφίβολα το κέντρο του κόσμου των παιδιών, ένα εξιδανικευμένο    πρότυπο , όπου τα τα παιδιά το παρατηρούν, το καταγράφουν, το αναπαράγουν απλώς μιμούμενα αρχικά τη συμπεριφορά των γονέων τους μέχρι να φτάσουν στο σημείο να διυλίσουν την συμπεριφορά τους και να δομήσουν το δικό τους αξιολογικό πρότυπο. Σε ένα πραγματικά συγκλονιστικό βίντεο , το οποίο δείχνει την ωμή και δυστυχώς στενάχωρη αλήθεια, μέσα σε 60 δευτερόλεπτα μπορούμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως οι απλές καθημερινές κινήσεις των γονέων μπορούν να κάνουν τεράστιο κακό στα παιδιά.Δ ικαιολογημένα ψηφίστηκε ως το καλύτερο βίντεο της χρονιάς 2010.

Ένα γράμμα στην κόρη μου του Χόρχε Μπουκάι.

Εικόνα
Ο Χόρχε Μπουκάι το Δεκέμβριο του 2009 επισκέφθηκε την Ελλάδα και παρουσίασε το βιβλίο του «Να βλέπεις στον έρωτα», στο ξενοδοχείο «Athens Plaza» στην Αθήνα. Εκεί διάβασε ένα γράμμα-παρακαταθήκη που είχε γράψει στην κόρη του Κλαούντια όταν ήταν 18 χρόνων σε περίπτωση που εκείνος πεθάνει. Πριν πεθάνω, κόρη μου,θα'θελα να'μαι σίγουρος ότι σου έμαθα:  Να χαίρεσαι τον έρωτα Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου Να είσαι φίλη του εαυτού σου Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς Να ξέρεις πως αξίζεις να σ'αγαπάνε Να μιλάς στους άλλους τρυφερά Να αγαπάς και να φροντίζεις το παιδάκι που έχεις μέσα σου Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων Να μην κυνηγάς το χε

"Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου"...γράφει η Μέριλ Στριπ

Εικόνα
Μια από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς του κόσμου, η Μέριλ Στρίπ γράφει: «Δεν έχω υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή είμαι αλαζονική, αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ότι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει. Δεν έχω υπομονή για τον κυνισμό, για την υπερβολική κριτική και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης. Δεν έχω πια τη διάθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω, να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελάνε. Δεν μπορώ να χαλαλίσω ούτε λεπτό σε αυτούς που λένε ψέματα, ή θέλουν να με χειραγωγήσουν. Αποφάσισα ότι δεν θέλω να συνυπάρχω με οποιονδήποτε προσποιείται, υποκρίνεται, είναι ανειλικρινής ή με κολακεύει. Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επιλεκτική γνώση, ούτε την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό. Αντιπαθώ τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέτων και γι αυτό αποφεύγω ανθρώπους με δύσκαμπτες και άτεγκτες προσωπικότητες. Στη φιλία απεχθάνομαι τ

Ο συγγραφέας και ψυχοθεραπευτής Χόρχε Μπουκάι αποκαλύπτει λίγα από τα μυστικά του

Εικόνα
Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη ενός συγγραφέα που αγαπήθηκε  όσο λίγοι από το ελληνικό αναγνωστικό  κοινό. Βγήκαμε μαζί στο μπαλκόνι του Ρuplic αλλά ο καθένας καρφώθηκε στις δικές του λεπτομέρειες. Εγώ παρατηρούσα μια αραιωμένη διαδήλωση που έκανε το Σύνταγμα να μοιάζει με πλατεία της Μέσης Ανατολής. Ένας στρατός από ΜΑΤ είχε κυκλώσει τη Βουλή ενώ καμιά κατοσταριά διαδηλωτές φώναζαν ξεψυχισμένα συνθήματα. Στην αρχή νόμιζα ότι αυτοί ήταν η εμπροσθοφυλακή της συγκέντρωσης και θα ακολουθούσαν και άλλοι, αλλά σύντομα κατάλαβα ότι γι΄ αυτούς τους εκατό είχε κλείσει το κέντρο. Εκείνος πάλι κοιτούσε τους εργάτες που έστηναν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Χαιρόταν, κι άρχισε να με ρωτάει για τις γιορτές των Χριστουγέννων στην Αθήνα. Δεν είχα τι να του πω και γύρισα τη κουβέντα στο Μπουένος Άιρες, τη δική του πόλη. Με τον Χόρχε Μπουκάι «συναντήθηκα» πρώτη φορά σε μια ερημική παραλία πριν από δυο τρία χρόνια. Μια κοπέλα μόνη διάβαζε ένα βιβλίο του «Να σου πω μια ιστορία». Δέκα μέτρ

Πότε το Σύμπαν δεν συνωμοτεί για να πετύχεις τα θέλω σου!

Εικόνα
Είναι γνωστή η φράση πως όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις. Πότε όμως "δεν" συνωμοτεί; 1. Όταν εστιάζεις στην έλλειψη αντί σε αυτά που ήδη έχεις. 2. Όταν δυσανασχετείς και ανησυχείς για αυτά που δεν έχεις αντί να νιώθεις ευγνωμοσύνη για αυτά που έχεις. 3. Όταν η λογική λέει ότι κάτι πρέπει να γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο ενώ η καρδιά γνωρίζει ότι κάτι μπορεί να γίνει και με τρόπους που δεν μπορείς να φανταστείς. 4. Όταν αμφιβάλλεις για την πραγματοποίηση του αντί να έχεις πίστη ότι έχει ήδη γίνει. 5. Όταν αισθάνεσαι μνησικακία αντί να συγχωρείς . 6. Όταν αισθάνεσαι συναισθήματα χαμηλών  δονήσεων όπως   φόβος, ενοχές , πικρία κλπ. 7. Όταν κατηγορείς άλλους ή τις συνθήκες και περιστάσεις για την δική σου πραγματικότητα αντι να αναλαμβάνεις την ευθύνη της ζωής σου. 8. Όταν νιώθεις πως δεν το αξίζεις αντί να κατανοείς ότι η αξία σου είναι δεδομένη και ανεξάρτητη από τα συμβάντα στη ζωή σου και τι σου λένε ο

Έλληνας σπουδαστής δημιουργεί ένα video animation για την ενδοοικογενειακή βία

Εικόνα
  Το εκπληκτικό video είναι προϊόν εργασίας το υ Άγγελου Ροδιτάκη, ενός νέου Έλληνα σπουδαστή στην Αθήνα, ο οποίος κατάφερε μέσα σε δύο λεπτά να αποδείξει τόσο το ταλέντο όσο και την ευαισθητοποίησή του στη μάστιγα της ενδοοικογενειακής βίας.  Στην ιστορία, ένα παιδάκι παίζει ήσυχο στο δωμάτιό του. Κάποια στιγμή ακούει την πόρτα και αντιλαμβάνεται πως έχει επιστρέψει ο πατέρας του… μεθυσμένος.  Τον βλέπει να πίνει και στη συνέχεια τον ακούει να έρχεται προς το δωμάτιό του… Με αφορμή το βίντεο αυτό θ α χαρακτηρίζαμε την ενδοοικογενειακή βία ως  την  «αόρατη»   βία, που συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες καθώς θεωρείται αυστηρά οικογενειακή υπόθεση. Αποτελεί ένα καλά κρυμμένο μυστικό από τις κακοποιημένες γυναίκες, οι οποίες λόγω της ντροπής και ενοχής που αισθάνονται δεν αποκαλύπτουν τη βία που υφίστανται, δεν αναζητούν βοήθεια κι έτσι εγκλωβίζονται σε καταστροφικές καταστάσεις τόσο για τις ίδιες όσο και για τα παιδιά τους, εφόσον υπάρχουν μέσα στην οικογένεια.   Η ενδοοικ

Ξετυλίγοντας Τα Συναισθήματα: Τι Νιώθεις Γι’Αυτό Που Νιώθεις;

Εικόνα
Τα συναισθήματα είναι πολύτιμοι αγγελιοφόροι που μας βοηθούν να ικανοποιήσουμε τις βασικές μας ανάγκες και να επιβιώσουμε. Κι ενώ η πολύπλοκη φύση των συναισθημάτων μας εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους και παίρνει κάθε λογής διαφορετικές μορφές, οι βασικές οικογένειες των συναισθημάτων είναι μετρημένες στα δάχτυλα.  Οι πιο σημαντικές από αυτές είναι η ευτυχία, η λύπη, ο φόβος, η  αηδία και ο θυμός. Κάθε συναίσθημα  είναι μια αντίδραση απέναντι σε μία χαρακτηριστική κατάσταση: φοβόμαστε όταν απειλούμαστε από κάποιο κίνδυνο, λυπόμαστε όταν χάνουμε κάτι πολύτιμο, χαιρόμαστε όταν οι ανάγκες μας εκπληρώνονται κι ούτω καθ’εξής. Εξελικτικά, τα συναισθήματα μας είναι σχεδιασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι προσωρινά κι έτσι η συναισθηματική μας αντίδραση διαρκεί μόνο όσο το ερέθισμα που την υποκίνησε συνεχίζει να υπάρχει.  Με αυτό τον τρόπο κρατιόμαστε σε εγρήγορση για να αντιδράσουμε στο επόμενο ερέθισμα που θα έρθει. Βέβαια κάποιες καταστάσεις είναι μακροπρόθεσμες κι έτσι είναι και οι

Τα καλά όρια πλάθουν ευτυχισμένα παιδιά.

Εικόνα
Τα όρια…μπορεί κανείς να μιλά για αυτά μέρες! Τα όρια αφορούν όλους μας και υπάρχουν παντού. Χωρίς αυτά δε θα μπορούσαμε να είμαστε λειτουργικοί, να συνεργαζόμαστε, να οργανωνόμαστε και να είμαστε αποδοτικοί. Τα όρια δημιουργούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κάθε άνθρωπος μπορεί να συνυπάρξει με τους συνανθρώπους του, να αντλεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ικανοποίηση και ασφάλεια, να εξελίσσεται και να δημιουργεί . Γιατί μέσα στην οικογένεια οι γονείς βάζουν όρια στα παιδιά και δεν τα αφήνουν να τα ανακαλύψουν μόνα τους; Γιατί επιφορτίζονται εκείνοι με το απαιτητικό αυτό έργο, που στην πράξη αποδεικνύεται αρκετά ζόρικη υπόθεση;  Μα, γιατί τα παιδιά δεν κατανοούν τη χρησιμότητα των ορίων!  Δεν καταλαβαίνουν τη σημασία του να αναστέλλουν τις επιθυμίες τους, να ασκούν αυτοέλεγχο, να λειτουργούν υπεύθυνα, να συμπονούν τους γύρω τους.  Εκτός αυτού, αν οι γονείς δε θέσουν όρια,  τότε το παιδί αισθάνεται ανυπεράσπιστο και απροστάτευτο , αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως απειλή, συνεχώς με